Summary in polish
Głównym punktem tej pracy jest udowodnienie obecności wpływów brytyjskich w kulturze Republiki Ghany, która była kiedyś rozpoznawana pod nazwą Złote Wybrzeże. Złote Wybrzeże było zamorską kolonią Wielkiej Brytanii w latach 1874-1957. W rezultacie polityki kolonialnej, narzucenia zwyczajów i praktyk w każdej sferze życia socjalnego i religijnego, kultura kraju doświadczyła znacznych zmian. System rządów pośrednich zapoczątkował ustanowienie formalnego systemu edukacyjnego, chrześcijaństwa i zwyczajów pochówku zmarłych na publicznych cmentarzach oraz monogamię. System okazał się efektywny w przekonywaniu mieszkańców Złotego Wybrzeża do porzucenia wiary w bożki, zabobony, magię i reinkarnację. Wiedza naukowa zdobywana w czasie już obowiązkowej nauki w szkole sprawiła, że mieszkańcy dojrzeli zacofany i nie sanitarny charakter ich tradycyjnych praktyk, oraz dała im chęć do naśladowania wysoko wykwalifikowanych, posługujących się wyszukanym językiem, dobrze ubranych i żyjących komfortowo Brytyjczyków. Edukacja oferowana przez szkoły przyczyniła się do wyłonienia dobrze wykształconych Ghańczyków, nowych zawodów, które pojawiły się wraz z powstaniem kopalń, przetwórni, szkół i banków. Rozwój intelektualny jednostki szedł w parze z poprawą warunków życiowych, co było rezultatem doświadczeń z architekturą brytyjską, oraz technikami i materiałami używanymi do budowy. Ghańczycy dostrzegli plusy używania cegły zamiast błota do budowy domu, i idąc za brytyjskim przykładem zaczęli budować i osiadać się w wybielonych kamienicach. Zaczęli praktykować dojeżdżanie do pracy autostradami, które pojawiły się w tym samym czasie co pierwsze tory kolejowe. Oprócz rozwoju jednostki i poprawy warunków życiowych, populacja Złotego Wybrzeża z radością powitała przybycie prasy drukowanej, radia i filmu, których podstawowym celem było przecież propagowanie polityki kolonialnej. Populacja narodowa jednakże doceniała pojawienie się mass mediów i w krótkim czasie poznała ich moc, co pomogło jej w póżniejszym czasie użyć mediów w celu propagowania myśli niepodległościowej, która razem z wprowadzonymi przez kolonialistów nacjonalizmem i demokracją, przyczyniła się do wyzwolenia kraju w 1957.
Zaznaczyć należy że rdzenni mieszkańcy post-kolonialnej Ghany, nie powrócili do praktykowania swoich starych zwyczajów, lecz zaadoptowali te wprowadzone przez Brytyjczyków. I chociaż dla zwykłego obserwatora kultury Ghańskiej jest zupełnie zrozumiałym fakt, iż instytucje wprowadzone w okresie kolonialnym takie jak kościół, szkoła czy teatr są nadal kultywowane wsród populacji post-kolonialnej Ghany ze względu na ich wyższość , zachowanie takie może wydawać się to dziwne i zaskakujące.
Po pierwsze, słowo kolonizacja wykazuje raczej negatywne powiązania takie jak: podbijanie i narzucanie obcych regulacji i zasad w różnych dziedzinach życia pod grożbą kary pieniężnej lub nawet śmierci. Po dokładnym zbadaniu doświadczeń kolonialnych Ghańczyków widać, że rządy brytyjskie nie pozostawiały wyboru między kolonialnymi a tradycyjnymi zwyczajami i rozporządzeniami. Dlatego kultywowanie praktyk takich jak chowanie zmarłych w miejscach innych niż cmentarz mogło zakończyć się nałożeniem kary grzywny, a pójście do pracy w stroju tradycyjnym mogło zakończyć się utratą pracy. Media wprowadzone były jedynie w celu propagowania polityki kolonialnej. To samo może być powiedziane o urbanizacji miast w południowej i centralnej części Ghany. Cały proces miał służyć zapewnieniu wygody kolonialistom mieszkającym w miastach takich jak Accra, Tema, Kumase czy Cape Coast. Populacja wiejska Ghany, doświadczyła masowej migracji mieszkańców, którzy opuszczali wsie w celu znalezienia zatrudnienia w miastach u pracodawców kolonialnych.
Po drugie,adaptacja kulturowych komponentów z czasów kolonialnych może dziwić, gdyż Ghana przed podbojem kolonialnym miała bardzo silny system wierzeń i tradycji. Jednak odzyskanie niepodległości nie sprawiło że społeczeństwo Ghańskie powróciło do starych praktyk, lecz zaadoptowało nowe i dostosowało je do potrzeb post – kolonialnej Ghany i ich warunków życiowych. Przez ostatnie pięćdziesiąt lat niepodległości, większość mieszkańców Ghany, zamieszkujących południową i centralną część kraju, przeszła na lub pozostała przy chrześcijańskich praktykach religijnych. Świadomi wpływu wykształcenia na standard życia, Ghańczycy wciąż budują nowe szkoły i udoskonalają szkolnictwo. Prasa, radia i film doświadczyły znacznego rozwoju i służą teraz jako rozrywka, informacja i kontakt ze światem. Doświadczenia w budownictwie nabyte podczas okresu kolonialnego, wyposażyły Ghańczyków w wiedzę jak poprawić warunki bytowe i uczynić codzienne życie bardziej wygodnym. Przyczyniło się to do wzrostu liczby wspaniałych domów i budowli, rozwoju autostrad , kolei i lotnisk w teraźniejszej Ghanie.
Podsumowując, kultura Ghany wykazuje silne wpływy Brytyjskie tak w kolonialnej przeszłości kraju jak i post – kolonialnej egzystencji.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.